Dimanche 05.09 nous fêtons les 50 ans de Muriel. La tante, non la tente, est déjà montée / Zondag vieren we Muriel’s halve eeuw. Vandaag met Marcel de feesttent opgezet.
De geelbuikvuurpad is een van de vaste zomerse bezoekers van ons lapje grond. Nog nooit gezien eerlijk gezegd (de fotos zijn van iemand anders) maar gehoord …. oh ja. Nachtenlang. Met een klagelijk « hou-hou-hou » lokt het mannetje de geinteresseerde geelbuikdames in zijn alkoof tijdens de paartijd. Die gele buik ? Dat is een afschrikmiddel. Als de pad echt problemen heeft laat hij zijn gele buik zien. Geel is giftig. En als dat niet genoeg is heeft hij ook nog een spuitje wat echt wel giftig is. Zelfs voor de menselijke zoogdieren. En nog iets bijzonders … zijn ogen. In de vorm van hartjes. Is dat niet prachtig? Hou-hou-hou. / Le sonneur à ventre jaune est un de nos visiteurs fidèles de l’été. Je ne l’ai encore jamais vu mais je sais qu’il est là. (les photos sont de quelq’un d’autre). Car pendant la saison des amours il appèle les dames avec un petit hou-hou-hou mélancolique. Et ça je l’entend. Et le ventre jaune? C’est une défense. Quand il a des vrais problèmes il se fait tout petit et il se tourne sur le dos. Car jaune est toxique. Et si ce n’est pas assez pas pour dissuader les agresseurs il a aussi un petit « sprout ». Le plus toxique parmi les amphibiens de Suisse! Et une autre spécificité … ses yeux. Ses yeux en forme de coeur. Magnifique. Hou-hou-hou.
Ik was eens een keer op een enorme markt in Chennai. Toen Chennai nog Madras heette. Een dame met een baby op haar arm stopte me met een enorme glimlach. Ik begreep dat ze wilde dat ik haar baby aanraakte. Weer een enorme glimlach en ik begreep dat ze wilde dat ik haar baby even in mijn armen zou nemen. En daar stond ik met geoliede baby in mijn armen. Met kohl rond zijn/haar ogen. Prachtig. Baby glimlachte ook tegen me. Toen ik weer opkeek zag ik mamma hollend in de mensenmenigte verdwijnen. Toen begreep ik wat er aan het gebeuren was. Seconden daarna brak ik het wereldrecord « 60 meter hardlopen met baby onder de arm ». Ik haalde maman in. Een tikje op haar schouder. Met een enorme glimlach nam ze haar baby weer terug. Een wanhopige moeder die dacht dat ze haar baby een betere toekomst kon schenken door hem weg te geven aan een rijke westerling. Ik ril nog als ik er aan denk. Arme lieve wanhopige moeder. (photo glamour als illustratie) / Un jour du siecle passé je me trouvais sur un énorme marché à Chennai. A l’époque ou Chennai s’appelait encore Madras. Une dame avec son bébé sur le bras m’arrète avec un grand sourire. J’ai compris qu’elle voulait que je touche son bébé. Encore un sourire et je comprends qu’elle me demande de prendre son bébé dans les bras.Et me voilà sur un marché surpeuplé de Madras avec un bébé huilé dans les bras. Avec ses yeux maquillé de kohl le bébé me souriait. En levant la tête j’ai vu sa maman disparaître dans la foule en courant. A ce moment là j’ai compris ce qui était en train de se passer. Quelques secondes après je battais le record du monde du « 60 mètres obstacles avec bébé sous le bras ». J’ai pu ratrapper la maman. Une petite touche sur l’épaule l’a arrèté. Et avec le même grand sourire elle a repris son bébé. Une mère désespérée qui pensait offrir un avenir meilleur pour son bébé en le donnant à un « européen riche ». Je frisonne encore quand j’y pense. Chère pauvre mère désespérée. (Photo glamour comme illustration)
In de eerste helft van Augustus kunnen we ons elk jaar verheugen op een spectaculaire sterrenregen. Jammer genoeg is er meestal niet veel van te zien vanwege een bewolkte hemel (soms) en de massive lichtvervuiling in stad en dorp en platteland (altijd). Het Gemeentebestuur van Vugelles-La Mothe wil geen enkele kans onbenut laten om toch van het schouwspel te kunnen genieten. Daarom gaat in de nacht van 12-13 augustus de straatverlichting uit, of beter gezegd niet aan. Dan is het best wel donker. In die nacht zijn jullie van harte welkom op ons balkon om de « show » bij te wonen. En dan kunnen we ook gelijk beginnen met de verjaarsdagsviering van Pien.
Mathod est un adorable village non loin de La Mothe. L’armoirie du village est adorable aussi. Dans cet armoirie les trois chats étonnent et font sourire. En héraldique les armoiries de Mathod portent: « Palé d’argent et d’azur, à la bande dentée de gueules chargée de trois têtes de chat d’or ». Ce sont celles des sires de Champvent auxquelles on a ajouté les trois têtes de « mathous ». Un matou = un chat. Lors de la rénovation d’un pont un artiste locale a fait une interprétation poétique des armoiries. Un petit garçon fait sortir les chat des armoiries. Magnifique / Mathod is een lief dorpje niet ver weg van La Mothe. Het blazoen van het dorp is een verhaal apart. De Sires die zich opvolgden als heersers van het dorp waren soms Duitstalig en de oorspronkelijke namen Masthod, Mastoud en Mathod werden soms verbasterd tot Matou. En in het frans is een matou een ongecastreerde kat. Een artieste, inwoner van Mathod, maakte een prachtige interpretatie van het blazoen die te zien is op de rand van de vernieuwde brug. Een jongentje lokt de katten uit het blazoen.Prachtig.
