Op 5 maart 2022, een jaar en een paar dagen na het overlijden van Alida Mijnheer-Rijkeboer, mijn zus, waren we met een groot gedeelte van de familie op het graf van Alida en « Vader Willem ». Om met elkaar afscheid te nemen van haar. Vorig jaar was ons dat ontnomen door Covid. Het bij-elkaar-zijn, op het graf en daarna in de herberg heeft me erg goed gedaan. In het frans vertaald is afscheid nemen « dire adieu ». Anders geschreven « A Dieu ». Het terug geven aan God. En voor mij is die God niet de hogere macht die ons op de vingers tikt omdat we zondaars zijn die stoute dingen doen. Maar meer de levenskracht die we cadeau kregen bij onze geboorte en die we terug geven bij ons sterven / Avec une grande partie de notre famille nous étions, ce 5 mars 2022, sur la tombe de Alida Rijkeboer-Mijnheer ma sœur et Willem Mijnheer son mari. Pour dire adieu à elle. Alida nous avait quittée une année et quelques jours avant et Covid nous avait empêché de lui dire « adieu » ensemble. Se trouver ensemble sur sa tombe en ce jour ensoleillé m’a fait du bien. Dire adieu veut dire « rendre à Dieu ». Pour moi ce Dieu n’est pas la force supérieure qui nous tape sur les doigt au moindre égarement. Dieu, pour moi, c’est cette formidable force de vivre que nous recevons à notre naissance et que nous rendons à notre fin de vie. Adieu Alida
Il faisait froid, très froid, -10/12°, ce 27 janvier 2007 à Vercorin VS (2300m). Avec les copains parapentistes on était de sortie pour un vol parapente d’hiver. Les vols d’hiver sont en général des « ploufs », pas de thermique, on va tout droit en bas. C’est pour cela qu’il faut choisir un décollage en altitude pour faire durer le plaisir / Die 27ste januari was het bitterkoud in Vercorin / VS (2300m). Min 10-12° of zoiets. Met de parapente-vrienden hadden we een uitstapje voor een echte wintervlucht georganiseerd. Meestal is dat een « plouf », een vlucht zonder thermiek. Gewoon rechtuit naar beneden.Daarom moet je de startplaats zo hoog mogelijk zoeken om het plezier te laten duren.
Pour moi c’était spécial. Mon 800-ième vol que je voulais dédier à Jessica et Ella (pancarte à l’appuie) / Voor mij was het extra-speciaal. Het zou mijn 800ste vlucht worden en die wilde ik opdragen aan Jessica en Ella (zie spandoek)
Ce jour là c’était différend pour moi. Après un bon décollage j’entends un beep timide de mon variomètre (instrument sur ma cuisse gauche). Suivi par un autre beep un peu moins timide. Et en peu de temps ce n’était que beepbeepbeepbeep. J’étais en train de monter / Echt een speciale dag voor mij. Na een goede start begint mijn variometer (instrument op mijn linker dij) tegen alle verwachtingen in, met een bescheiden piepje. Ik ben aan het stijgen. Gevolgd door een onafgebroken serie beeeeeppppppppssssssss.
Après une dizaine de minutes le vario indique 3300m. Tout seul j’entre dans une sorte de quatrième dimension. Là ou le temps n’existe plus. Là ou on n’est qu’avec la nature, avec soi-même et avec ses émotions. / Na ongeveer tien minuten gaf de vario 3300m aan. Het was alsof ik helemaal alleen de vierde dimensie invloog. Daar waar de tijd niet meer bestaat. Daar waar je alleen bent met de natuur, met jezelf en met je emoties.
A 3300m un aigle se joint à moi, tourne autour de moi. Je n’oublie jamais. Il me regardait je le regardais. Un moment d’éternité /Op 3300m krijg ik gezelschap van een arend die rond me cirkelde. Om nooit te vergeten. Ik keek naar hem, hij keek naar mij. Een stukje eeuwigheid.
Durée du vol 94 minutes. Un record. J’ai eu le temps de penser à ma petitesse à ma chance de vivre ce moment. MERCI / Vlucht duurde 94 minuten. Een record. Ik had de tijd om na te denken over mijn kleinheid en over mijn geluk om dit moment te beleven. DANK U.
Vroeger, toen ik nog in het Vaderland woonde en elke dag mijn Moedertaal sprak, klopte mijn hart in deze tijd van het jaar bij de vraag welk cadeau de goede Sint en zijn zwarte Piet me zouden brengen.
Gard nooit, koek weinig, maar wel pepernoten in de schoen. En die waren dan eens lekker. Sinterklaas was een warm feest en mijn ouders maakten iets van niets.
Nu, in Zwitserland, klopt mijn hart in deze tijd van het jaar soms ook een beetje sneller. Niet vanwege de koek of gard of pepernoten maar vanwege de eerste sneeuw rond het chalet.
Het CH-KNMI ziet iets aankomen, Bea voelt het, en ik lig op de loer met mijn fototoestel om de eerste vlok te fotograferen. Zo mooi! Nog een moment van ongeduld dan is mijn kinderhand gevuld.
In afwachting van het verdere gebeuren heb ik voor jullie, lieve lezers, een kleurplaat van een sneeuwvlok gekozen. Jullie mogen zelf de kleur kiezen.
KLEURPLAAT OM UIT TE KNIPPEN
PS Pour les lecteurs ne maîtrisant pas la langue Batave. (Bonjour Mumu, Ella, Reto, Johann)
C’est trop compliqué pour traduire et expliquer. Téléphonez-moi si vraiment.
