« Het regent , oh wat regent het, ik voel het uit mijn warme bed ». Kan al 3 dagen niet buiten werken. Wel 3 dagen Tour de France gekeken. Nou, dat is wel een beetje veranderd sinds ik de laatste keer keek. Dat was in de vorige eeuw, toen er nog geen TV was. We liepen om 4-5 uur naar de sigarettenwinkel van Meulemeester (schuin tegenover Jo Fibbe, einde Walstraat) en bekeken daar wie van de grote jongens: Fausto Coppi, Bahamontes (bergen), Merckx of Polidour gewonnen had. Tussen de pakjes sigaretten verscheen een handgeschreven briefje met de winnaars van de etappe. En dan wisten we het weer. En met een beetje geluk ontmoette je een paar collegas om het allemaal nog eens even te bespreken. De renners hadden een licht fietsje met dunne bandjes, les boyaux, die nogal snel ontploften leek me. En daarom hadden veel van die jongens een paar reservebanden om hun nek. Het waren echte helden, die ‘s avonds misschien zelf moesten koken, en die pas na een paar glaasjes naar bed gingen. Onderweg stopte er ook wel eens iemand om een neutje te drinken in een café langs de weg of om te pissen. Het had en heeft nog steeds zijn charme. Aal was een fana van de Tour. Nooit gesnapt, nu wel.
Fausto is even met iets bezig. Reserveband om zijn nek, geen helm. Fiets met blokjesremmen en kabels, grote bidon voor op het stuur, en een fietspompje voor je weet maar nooit.
Eddy ontvangt zijn lupa.